تمرکزخلاقیت درمانی بیش از درمانگری بر پیشگیری از آسیب های روانی،ارتقای توانایی های مقابله ای،افزایش تاب آوری روانی، و ارتقای ظرفیت های شناختی شخصیتی فرد است.
خلاقیت درمانی تمرینی در ذهن و شخصیت برای حفاظت از خویشتن است. معمولا آسیب روانی زمانی پدیدار خواهد شد که عناصر حفاظت کننده روان نتوانند نقش خود را به خوبی ایفاء کنند. درواقع کارآمدی خود را از دست بدهند. اگر قدرت خلاقیت یک فرد چنان دچار رکود شود که دیگر نتواند ایده های مفید و سازنده ای را تولید کند، دیگر نقش مفیدی برای سلامت روان فرد نداشته و حتی آسیب روانی او را تسهیل خواهد کرد. اکنون قابل پیش بینی است فردی که ذهنش از تولیدگری باز می ماند به تدریج مستعد اضطراب و افسردگی می گردد.
خلاقیت درمانی گامی برای اجتناب از چنین تله شناختی (ناتوانی در آفرینندگی)است.

الگوی بالینی خلاقیت درمانی
@cctm1