ارنست جونز در انجمن روانکاوی بریتانیا
ارنست جونز (1) در یک دهکده کوچک در ناحیه ولز به دنیا آمد. او مسیری متفاوت از همکاران اهل اروپای مرکزی خود به سوی روانکاوی طی کرد. تحت تأثیر فرهنگ آنگلوساکسون، فردی جاه طلب و متکبر بود و در عین حال او به یک ویژگی عصبی ناشی از تمایلات خودتخریبی در خود اشاره می کند که مانع احساس شادمانی از موفقیتهایش می شد. برای او موفقیت به معنی عدم وفاداری به ریشه هایش بود.
پس از فارغ التحصیلی از دانشکده پزشکی به عصب شناسی جلب شد و چنانکه در شرح حال خود می نویسد هیچ راه حلی را برای پی بردن به ماهیت انسان بدون توجه به طبیعت بیولوژیک وی معتبر نمی شناخت. در ابتدا می پنداشت که از طریق عصب شناسی می تواند به این هدف برسد. در جریان یک سوء تفاهم متهم به سوء استفاده جنسی شد و اگرچه در دادگاه بی گناهی وی روشن گردید، تأثیر این واقعه تلخ بر او چنان بود که در 1908 تصمیم گرفت به کانادا مهاجرت کند. تا آن زمان جونز تا حدی با روانپزشکی آشنا شده و در کلینیک کرپلین در مونیخ به مطالعه بیماری های عصبی به همراه آلزایمر پرداخته بود. در بازگشت از کانادا در سویس به دیدار یونگ رفت و در اولین کنگره روانکاوی با فروید ملاقات کرد. او به شدت تحت تأثیر شخصیت فروید قرار گرفت و در ملاقاتهایی که با روانکاوان دیگر داشت به این نتیجه رسید که هدف خود را باید در روانکاوی جستجو کند.
چهار سال اقامت در کانادا با توجه به نوشته هایی که از خود به جا گذاشت، سالهایی پر بار برای او بودند. او این را به فضای سنگین حاکم بر آنجا و جو خشک و ویکتوریایی دور و بر خود نسبت می دهد. فضایی همچون سالهای کودکی او ملال آور، یکنواخت و خسته کننده. او در کانادا با رهبران روانپزشکی آمریکا آشنا شد و نگرش آنها را نسبت به روانکاوی مثبت تر از همتایان انگلیسی شان یافت. در انگلیس عصب شناسی در اوج قدرت قرار داشت و روانپزشکی به عنوان زایده ای از آن به حساب می آمد. در آمریکا این وضعیت بر عکس بود. جونز نقش فعالی در سازماندهی انجمن روانکاوی آمریکا به عهده گرفت. در بازگشت، انجمن روانکاوی بریتانیا را تأسیس کرد و به مدت بیش از بیست سال رهبر و موتور محرکه آن ماند. او همچنین، به عنوان سردبیر نشریه بین المللی روانکاوی ایفای نقش کرد.
به استثنای شرح حال فروید، آثار دیگر جونز را مقالات کوچک تشکیل می دهند که بیشتر آنها در مورد کاربردهای روانکاوی در ادبیات، هنر، مردم شناسی و فرهنگ عامه هستند. به علت نثر قوی وی آثار او در شناساندن مفاهیم پیچیده روانکاوی به افراد غیر متخصص کمک کننده هستند.
جونز در 1958 اندکی پس از به پایان رساندن اثر سه جلدی شرح حال فروید به علت حمله قلبی درگذشت.
پس از فارغ التحصیلی از دانشکده پزشکی به عصب شناسی جلب شد و چنانکه در شرح حال خود می نویسد هیچ راه حلی را برای پی بردن به ماهیت انسان بدون توجه به طبیعت بیولوژیک وی معتبر نمی شناخت. در ابتدا می پنداشت که از طریق عصب شناسی می تواند به این هدف برسد. در جریان یک سوء تفاهم متهم به سوء استفاده جنسی شد و اگرچه در دادگاه بی گناهی وی روشن گردید، تأثیر این واقعه تلخ بر او چنان بود که در 1908 تصمیم گرفت به کانادا مهاجرت کند. تا آن زمان جونز تا حدی با روانپزشکی آشنا شده و در کلینیک کرپلین در مونیخ به مطالعه بیماری های عصبی به همراه آلزایمر پرداخته بود. در بازگشت از کانادا در سویس به دیدار یونگ رفت و در اولین کنگره روانکاوی با فروید ملاقات کرد. او به شدت تحت تأثیر شخصیت فروید قرار گرفت و در ملاقاتهایی که با روانکاوان دیگر داشت به این نتیجه رسید که هدف خود را باید در روانکاوی جستجو کند.
چهار سال اقامت در کانادا با توجه به نوشته هایی که از خود به جا گذاشت، سالهایی پر بار برای او بودند. او این را به فضای سنگین حاکم بر آنجا و جو خشک و ویکتوریایی دور و بر خود نسبت می دهد. فضایی همچون سالهای کودکی او ملال آور، یکنواخت و خسته کننده. او در کانادا با رهبران روانپزشکی آمریکا آشنا شد و نگرش آنها را نسبت به روانکاوی مثبت تر از همتایان انگلیسی شان یافت. در انگلیس عصب شناسی در اوج قدرت قرار داشت و روانپزشکی به عنوان زایده ای از آن به حساب می آمد. در آمریکا این وضعیت بر عکس بود. جونز نقش فعالی در سازماندهی انجمن روانکاوی آمریکا به عهده گرفت. در بازگشت، انجمن روانکاوی بریتانیا را تأسیس کرد و به مدت بیش از بیست سال رهبر و موتور محرکه آن ماند. او همچنین، به عنوان سردبیر نشریه بین المللی روانکاوی ایفای نقش کرد.
به استثنای شرح حال فروید، آثار دیگر جونز را مقالات کوچک تشکیل می دهند که بیشتر آنها در مورد کاربردهای روانکاوی در ادبیات، هنر، مردم شناسی و فرهنگ عامه هستند. به علت نثر قوی وی آثار او در شناساندن مفاهیم پیچیده روانکاوی به افراد غیر متخصص کمک کننده هستند.
جونز در 1958 اندکی پس از به پایان رساندن اثر سه جلدی شرح حال فروید به علت حمله قلبی درگذشت.
پی نوشت ها :
1. (Ernest Jones (1879 –1958
منبع: روانکاوی در گذر زمان