محبت سازنده، بي قيد و شرط
محبت پدر و مادر به كودكشان بايد بي قيد و شرط باشد؛ چرا كه در واقع فرزند شما هر شكلي كه باشد با هر رفتار و گفتار، شما او را دوست داريد پس بايد اين را به او نيز منتقل كنيد. فراموش نكنيد كه ما بايد محبت صادقانه و واقعي را به كودك خود ابراز كنيم و هر گونه تحريف در اندازه و شكل واقعي آن از صداقت محبت ما كم مي‌كند.
هيچ گاه براي اين‌كه كودكتان دوست داشته شود شرطي نگذاريد و به او دائما بگوييد كه دوستش داريد. فرزندتان را در هر سني كه هست دائما در آغوش بگيريد و ببوسيد.
يادتان باشد محبت كردن به معني گوش دادن به تمام خواسته‌هاي كودكتان نيست.
تا سن ۳ سالگي ما بايد به تمام نياز‌ها و خواسته‌هاي كودكمان پاسخ مثبت بدهيم و در مواردي كه خواسته آنها نامعقول باشد و برآورده كردن آن نا ممكن، بايد حواس او را از آن موضوع پرت و به موضوع ديگري معطوف كنيم. مثلا اگر كودك ۲ ساله‌اي اسباب بازي كودك ديگري را مي‌خواهد بايد سر او را با چيز ديگري گرم كنيم.
خوشبختانه كودكان زير ۳ سال خيلي زود خواسته شان را فراموش مي‌كنند و به چيز ديگري مشغول مي‌شوند؛ اما وقتي كودك به حرف مي‌افتد و كم كم مي‌توان با او وارد گفتگو شد با گفتاري كه با منطق كودك سازگار و براي او قابل درك باشد، خواسته‌هاي نامعقول او را رد كرده و در مواردي با او مخالفت مي‌كنيم تا او كم كم بفهمد كه دنياي بيرون به تمام درخواست‌هاي او پاسخ مثبت نمي‌دهد. پس محبت بي قيد و شرط به معني اين نيست كه ما بايد به تمام درخواست‌هاي كودكمان پاسخ مثبت بدهيم، محبت بي قيد و شرط يعني ما در همه حال به كودكمان بگوييم كه دوستش داريم حتي هنگامي كه او كار اشتباهي مي‌كند. وقتي انتقاد‌هاي ما همراه با مهر و جملات محبت آميز باشد بسيار سازنده تر است.
هديه خريدن براي كودكان بسيار براي پدر و مادر لذت‌بخش است؛ اما زياده روي در آن مي‌تواند براي كودك مضر باشد، وقتي كودك ما به چيزي احتياج دارد كه البته نيازش بايد معقول باشد ما احتياجش را برطرف كرده و وسيله مورد نيازش را برايش مي‌خريم؛ اما هديه بايد با مناسبت و به عنوان پاداش براي كودك باشد و نبايد كودك را به هديه‌هاي گران‌قيمت عادت دهيم تا از هديه‌هاي كوچك ما لذت نبرد و به جنبه مادي هديه سوق داده شود.
ما هميشه بايد خوبي‌ها و بدي‌هاي كودكمان را به طور منطقي و واقعي ببينيم و هيچ كدام از خصلت‌ها و رفتار‌هاي كودكمان را بزرگ نكنيم و او را همان‌طور كه هست ارزيابي كنيم، نه آن‌طور كه خودمان دوست داريم يا آن‌طور كه از آن مي‌ترسيم. بعضي پدرها و مادرها كودكشان را با عينك بدبيني يا عينك خوشبيني نگاه مي‌كنند و خود را از ديدن واقعيت وجود كودكشان محروم مي‌كنند. همان‌طور كه نبايد از رفتار‌هاي بد كودكمان راحت بگذريم، رفتار‌هاي خوب او را نيز بايد ببينيم و از او تعريف كنيم.
راجع به رفتار‌هاي كودكتان با او صحبت كنيد و با خود او به بحث بپردازيد؛ ريشه رفتارهايش را كشف كنيد و به او بگوييد كه رفتار‌هاي بدش به چه دليل بد و رفتار‌هاي خوبش به چه دليل خوبند. به او بگوييد كه دوستش داريد و براي همين مي‌خواهيد تمام رفتارهايش درست باشد؛ اما اين را هم درك مي‌كنيد كه هر انساني اشتباه مي‌كند و اشتباه‌هاي او باعث نمي‌شود كه شما او را دوست نداشته باشيد.
محبت كردن اصولي و درست هيچ گاه كودك را لوس نمي‌كند، بلكه باعث مي‌شود از مهر و محبت سيراب شود و هيچ گاه به دنبال محبت، بيرون از خانواده خود نگردد و جذب محبت‌هاي ظاهري نشود. هميشه بگذاريد براي كودكتان منبع مهر و محبت باشيد و او از هر جا بتواند به شما پناه بياورد و از شما در هر زمينه‌اي كمك بخواهد. مهر و محبت بي دريغ صميميتي به وجود مي‌آورد كه شما را در راه تربيت كودكتان موفق تر خواهد كرد. فكر كنيد كودكتان نمي‌داند كه شما چقدر او را دوست داريد، پس دائما بايد به او بگوييد كه از صميم قلب و هميشه او را دوست داريد.