“شوخ طبعی سالم باسلامت روان رابطه دارد”

فردي به نام مارتين نظريه جديدي در مورد شوخي ارائه کرده و شوخ طبعي را به چهار سبک تقسيم کرده است:

1- شوخ طبعي پرخاشگرانه: در شوخ طبعي پرخاشگرانه، ما با ديگران شوخي مي کنيم و اصلا برايمان مهم نيست که آنها با شوخي ما تحقير شوند. متاسفانه اطراف ما پر است از شوخي هايي که بيشتر به زخم زبان و طعنه شبيه اند، اما نام آن را شوخي مي گذارند. هزل و هجو ديگران در ادبيات قديم ما شوخي پرخاشگرانه محسوب مي شود.

2- شوخ طبعي خودشکنانه: روي ديگر شوخ طبعي پرخاشگرانه، خودشکنانه است. در شوخ طبعي خودشکنانه ما به بهاي تحقير خودمان، جمع را مي خندانيم. ما دلقک يک کلاس مي شويم و با توسل به هر خواري و ذلتي، لبخندي بر لب ديگران مي نشانيم. در واقع ما خودمان را مسخره مي کنيم و ديگران مي خندند.

3- شوخ طبعي خود ارزنده ساز: در شوخ طبعي خودارزنده ساز، ما با مشکل پيش رويمان شوخي مي کنيم. در اين نوع از شوخ طبعي لازم نيست ديگران حضور داشته باشند. ما در خلوت خودمان با خودمان و مشکلاتمان شوخي مي کنيم. مثلا در مقابل کنکور خودمان را يک نفر تصور مي کنيم که بايد از دهانه تنگ قيف بگذرد و ما احتمالا بايد براي اين کار رژيم لاغري هم بگيريم.

4- شوخ طبعي پيوند دهنده: معمول ترين نوع شوخ طبعي است. در اين نوع از شوخ طبعي ما هدفمان فقط سرگرم کردن جمع و خنداندن آنهاست. ما مي خواهيم رابطه مان صميمانه تر شود، ولي مراقبيم که شوخي هايمان موجب آزار کسي نشود و در ضمن خودمان را هم کوچک نمي کنيم.

“شوخي هاي خوب، شوخي هاي بد”
تحقيقات ثابت کرده اند که دو نوع اول يعني شوخي پرخاشگرانه و خودشکنانه نه تنها با سلامت روان رابطه مثبت ندارند، بلکه براي سلامت روان مضر هم هستند.

کساني که از اين نوع شوخ طبعي ها استفاده مي کنند، آدم هايي هستند که شخصيت متخاصمي دارند. آنها افسردگي، اضطراب و استرس بيشتري تحمل مي کنند، هيجاناتشان پايدار نيست و نمي توانند با يک نفر رابطه صميمانه داشته باشند.
جالب اينجاست که مردها بيشتر از زن ها از شوخي پرخاشگرانه و شوخي خودشکنانه استفاده مي کنند.

اما دو نوع شوخ طبعي يعني شوخي هاي خودارزنده ساز و پيوند دهنده، رابطه مثبتي با سلامت روان دارند؛ يعني اين دو نوع شوخي به طور کلي شوخي هاي سالم تري هستند. کساني که از اين نوع شوخ طبعي ها استفاده مي کنند، رابطه بهتر و صميمانه تري با ديگران دارند. آنها کمتر هيجان هاي منفي مثل افسردگي، اضطراب، خصومت و خشم را تجربه مي کنند. اين شوخ طبع ها هيجان هاي پايدارتري دارند و دمدمي مزاج نيستند، ضمن اينکه اين افراد برون گراتر، وظيفه شناس تر، مردم دارتر و داراي فکر بازتري هستند.