هفت نگرش مثبت
هفت نیاز عاطفی یا نگرش وجوددارند که در زندگی زناشویی، نقش آفرین هستند.

اینها عبارتند از: عشق، علاقه، درک، احترام، قدردانی، پذیرش و اعتماد و اطمینان

عشق: عشق، نگرشی پیوندجویانه و وحدت بخش است. عشق، بدون داوری و ارزیابی میگوید: «ممکن است به هم شبیه باشیم اما باهم تفاوت داریم و برای رابطه ای موفق باید این تفاوت را پذیرفت.»

علاقه: علاقه و توجه، بها دادن عمیق به رفاه و بهروزی یک شخص دیگر است. وقتی به کسی بها میدهیم بدین معناست که سلامت و بهروزی او برای ما مهم است. هرچه کسی بیشتر علاقه داشته باشد، به حمایت و توجه به دیگران، راغب تر است.
درک کردن: نگرش درک کردن معنای بیان، احساس یا موقعیت را اعتبار می بخشد.
درک کردن به معنای دانستن همه ی جواب ها نیست. نگرش درک کردن از ندانستن شروع میشود معنای عبارت دریافتی را جمع آوری میکند و به آنچه مخابره شده است اعتبار میبخشد.

احترام: نگرش احترام، حقوق خواسته ها و نیازهای دیگران را محترم میشمارد. به خواسته ها و نیازهای دیگران، بها میدهد.
قدردانی: نگرش قدردانی، ارزش تلاش و رفتار دیگران را تصدیق میکند و میپذیرد که رفتار یک شخص دیگر شرایط و موقعیت، قدرشناسی را بهتر کرده است.
پذیرش: نگرش پذیرفتن، میگوید که وجود یا رفتار دیگران، مورد قبول، واقع میشود. شرایط، فراهم میسازد تا شخص مورد نظر و رفتارش با احترام، مورد پذیرش واقع شود.
اعتماد و اطمینان: این نگرش به کیفیات مثبت خصوصیات دیگران، مانند صداقت، یکپارچگی، اعتماد و صحبت آن ها اشاره دارد و آن را تایید میکند.

https://telegram.me/psysh

www.psysh.ir
مهدي شاهمرادي
روانشناس باليني

@PsychologistShahmoradi