در این زمینه می توانید با یادگیری تکنیک هایی برای مدیریت استرس به روشی سالم به خود و فرزندتان کمک کنید.

مشاهده والدین مضطرب ، می تواند چیزی بیش از ناراحتی لحظه ای برای کودکان باشد.

بچه‌ها برای کسب اطلاعات در مورد چگونگی تفسیر موقعیت‌های مبهم به والدین خود نگاه می‌کنند. اگر والدین دائماً مضطرب و ترسناک به نظر برسند، کودک تشخیص می‌دهد که سناریوهای مختلف ناامن هستند و جهان را نا امن تفسیر می کنند .

احساس گناه

حتی فکر کردن در باره ی اینکه، ممکن است استرس خود را به فرزندتان منتقل کنید، دردناک است.

اما اگر با اضطراب دست و پنجه نرم می‌کنید و متوجه می‌شوید که فرزندتان رفتارهای مضطرب نشان می‌دهد:

اولین نکته مهم این است که گرفتار احساس گناه نشوید.

نیازی به تنبیه خود نیست . احساس بسیار بدی است که اضطراب داشته باشید، و خاموش کردن آن آسان نیست .

اما انتقال اضطراب از والدین به فرزند اجتناب ناپذیر نیست.

در این زمینه از متخصص کمک بگیرید تا علاوه بر رفع این احساس در شما مانع از انتقال آن به فرزندتان شوید و با آرامش وارد گام بعدی شوید.

دومین کاری که باید انجام دهید اجرای استراتژی هایی است که به شما کمک می کند تا اطمینان حاصل کنید که اضطراب خود را به فرزندانتان منتقل نمی کنید.

این بدان معناست که استرس خود را تا حد امکان به طور مؤثر مدیریت کنید و به فرزندان خود کمک کنید تا استرس خود را مدیریت کنند.

اگر کودکی مستعد اضطراب است، دانستن زودتر آن و یادگیری راهبردهای مدیریت زودتر مفید است.

در هر مرحله آموزش و کمک گرفتن از متخصص مسیر را برای شما هموار می کند.

تکنیک های مدیریت اضطراب

1 – استرس را با تمرکز حواس مدیریت کنید

زمانی که برای کنار آمدن با اضطراب خود تلاش می کنید، برقراری حس آرامش به فرزندتان بسیار دشوار است.

هنگامی که احساس اضطراب می کنیم، نسبت به هر آنچه در آینده قرار است رخ بدهد نگران می شویم و نسبت به گذشته نیز دچار حسرت می شویم ، جمله هایی نظیر : ای کاش ،چه می شد اگر…

برای جلوگیری از گرفتار شدن در نگرانی های آینده، سعی کنید تمرکز حواس را تمرین کنید، که تکنیکی برای تمرکز بر زمان حال است.

برای مدیریت اضطراب دو تکنیک متداول تمرکز حواس وجود دارد که باید امتحان کنید:

• عضلات را منقبض کنید

با شروع از انگشتان پا، یک عضله را انتخاب کنید و آن را محکم بفشارید. تا پنج بشمار رها کنید و متوجه تغییرات بدن خود شوید. تمرین را تا عضلات بالایی بدن تکرار کنید .

• تنفس شکمی

یک دست را روی شکم و یک دست را روی سینه قرار دهید. به آرامی از معده خود نفس بکشید (مانند یک بادکنک منبسط کنید) و به آرامی نفس خود را بیرون دهید (باد کنید).

هر روز زمانی را به تمرین تمرکز حواس اختصاص دهید. تمرین مداوم به شما کمک می کند تا در لحظه‌ای که احساس اضطراب می‌کنید و واقعاً به آن‌ها نیاز دارید، به طور مؤثرتری از تکنیک‌ها استفاده کنید، و همچنین می‌تواند به طور کلی احساس آرامش بیشتری در شما ایجاد می کند.

2 – محرک های خود را بشناسید

به آنچه باعث اضطراب شما می شود توجه کنید.

در حالی که گاهی اوقات احساس اضطراب اجتناب ناپذیر است، با تمرکز بر موضوع آن را بدترمی کنیم.

بنابر این  اگر از آنچه در اخبار اتفاق می‌افتد استرس دارید، گذراندن وقت برای خواندن آن – یا حتی استفاده از رسانه‌های اجتماعی – ممکن است حال شما را بدتر کند.

تعیین حد و مرز در مورد زمان و نحوه درگیر شدن با چیزهایی که می تواند باعث اضطراب شما شود ایده خوبی است.

مشورت با یک متخصص سلامت روان

اگر اضطراب شما شدید است و تمرین ذهن آگاهی و تعیین حد و مرز به تنهایی کمکی نمی کند، مشورت با یک متخصص سلامت روان منطقی است.

یک روانشناس می تواند به شما کمک کند تا روی  روش های مدیریت استرس که با نیازهای خاص شما مطابقت دارد کار کنید.

همانطور که یاد می گیرید استرس را تحمل کنید، به نوبه خود به فرزند خود – که از رفتار شما الگو می گیرد – یاد می دهید که چگونه با موقعیت های عدم اطمینان یا شک کنار بیاید.

آموزش مدیریت استرس به والدین

بخش بزرگی از درمان کودکان مبتلا به اضطراب، در واقع آموزش مدیریت استرس به والدین است .

این یک فرآیند همزمان است – هم اضطراب والدین را هدایت می‌کند و هم اینکه چگونه از رشد تحمل استرس کودک حمایت می‌کند .

مدل تحمل استرس

وقتی راهبردهایی را برای مدیریت استرس یاد می گیرید ، می توانید در مواقعی که کودک احساس اضطراب می کند، آنها را به او منتقل کنید. به عنوان مثال، اگر در مواقع استرس بر روی تفکر منطقی کار می کنید، می توانید همان مهارت ها را با کودک خود تمرین کنید. به او بگویید: “می فهمم که می ترسی، اما چه شانسی وجود دارد که اتفاق ترسناکی رخ دهد؟”

سعی کنید در مقابل فرزندتان رفتاری آرام و خنثی داشته باشید، حتی زمانی که برای مدیریت اضطراب خود کار می کنید. از حالات چهره خود، کلماتی که انتخاب می کنید و شدت احساساتی که ابراز می کنید آگاه باشید، زیرا بچه ها شما را می خوانند. آنها اسفنج های کوچکی هستند و همه چیز را برمی دارند.

اضطراب خود را توضیح دهید

در حالی که نمی خواهید فرزندتان شاهد هر لحظه اضطرابی باشد که تجربه می کنید، لازم نیست دائماً احساسات خود را سرکوب کنید. برای بچه‌ها خوب – و حتی سالم – است که ببینند والدینشان هر از چند گاهی با استرس کنار می‌آیند، اما شما می‌خواهید توضیح دهید که چرا به روشی که انجام دادید، واکنش نشان دادید.

به عنوان مثال، به این دلیل که نگران این هستید که فرزندتان را به موقع به مدرسه برسانید، عصبانی شده اید. بعداً، وقتی اوضاع آرام شد، به او بگویید: «یادت می‌آید که صبح واقعاً ناامید شدم؟ من به خاطر دیر آمدن شما به مدرسه احساس اضطراب می کردم و روشی که من اضطرابم را کنترل می کردم با فریاد زدن بود. اما راه های دیگری نیز وجود دارد که می توانید آن را مدیریت کنید. شاید بتوانیم هر روز صبح راه بهتری برای خروج از خانه پیدا کنیم.»

صحبت در مورد اضطراب به این شکل به کودکان اجازه می دهد استرس را احساس کنند و این پیام را می دهد که استرس قابل کنترل است. «اگر احساس می کنیم که باید دائماً از فرزندانمان محافظت کنیم تا ما را غمگین، عصبانی یا مضطرب ببینند، به طور نامحسوس به فرزندانمان این پیام را می دهیم که آنها اجازه ندارند آن احساسات را احساس کنند، آنها را ابراز کنند، یا مدیریت کنند.

ما همچنین به نوعی به آنها نشان می دهیم که راهی برای مدیریت آنها در صورت وقوع وجود ندارد.

ایجاد یک طرح

برای مدیریت موقعیت های خاصی که استرس شما را تحریک می کند، از قبل استراتژی هایی ارائه دهید. حتی ممکن است فرزندتان را در این طرح مشارکت دهید. برای مثال، اگر احساس می‌کنید که نگران آماده کردن پسرتان برای خوابیدن در یک ساعت معقول هستید، با او در مورد اینکه چگونه می‌توانید برای مدیریت بهتر این انتقال استرس‌زا در آینده با او همکاری کنید، صحبت کنید. شاید بتوانید برنامه‌ای داشته باشید که در آن او هر زمان که طبق برنامه و بدون اعتراض بخوابد ، امتیاز کسب کند.

یک سیستم پشتیبانی پیدا کنید

تلاش برای پدر و مادر شدن در حالی که با سلامت روان خود دست و پنجه نرم می کنید می تواند چالش برانگیز باشد، اما مجبور نیستید به تنهایی این کار را انجام دهید. پشتیبانی زیادی به صورت آنلاین، در وبلاگ ها، انجمن ها و رسانه های اجتماعی وجود دارد. دریافت حمایت از افراد مهم است. این افراد می‌توانند درمانگر، والدین مشترک یا دوستان باشند – هر کسی که وقتی احساس می‌کنید تحت فشار هستید وارد عمل می‌شوند یا حتی فقط کلمات حمایتی را ارائه می‌کنند.

برای گرفتن نوبت مشاوره حضوری یا آنلاین از دکتر مهدی شاهمرادی متخصص روانشناسی و زوج درمانگر اینجا کلیک کنید

ویا از طریق شماره تماس های سایت و یا شماره واتساپ 09378739494 اقدام نمایید

نوشته چگونه از انتقال اضطراب به فرزندان خود جلوگیری کنیم؟ اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

وظیفه مااینست کاری کنیم
که فرزندمان بداند دوستش داریم.

نوشته تربیت پذیر بودن کودک اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

آیا این رفتارها مفرط ، فراگیر و طولانی مدت است ؟
????️ بله
آیا روی توانایی کودک برای انجام وظایفش در زندگی تاثیر می گذارد ؟
????️ بله
آیا این رفتارها دربین هم سن و سالهای خودش هم زیاد دیده می شود ؟
????️ خیر

آیا این یک مشکل مداوم است و یا اینکه فقط در یک سری شرایط موقتی و خاص بروز می کند؟
????️ مداوم است

آیا این رفتارها فقط در محیط های خاص مثل خانه یا پارک رخ میدهد؟
????️ خیر

چنانچه بیش از سه جواب شما ، با پاسخ های بالا انطباق داشت، آنگاه ضروری است که با روانشناس کودک مشورت داشته باشید.

نوشته عملکردهای نامناسب و رفتار منفی فرزندتان را اینگونه ارزیابی کنید: اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

????چنین کودکانی بیشتر از بقیه کودکان از عهده مبارزه با زندگی برمی آید و به هدف های بالاتری در زندگی می رسد.

نوشته اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

۱. نپرسید: «چته؟»
اشکالی در این سؤال وجود ندارد، به شرط آنکه هدف از آن فهمیدن مشکلی باشد که نوجوان با آن مواجه است. اما استفاده از این سؤال و لحنی که معمولا با آن ادا می‌شود خیلی بیشتر از آنچه بتوان گفت مناسب است، ناشی از فورانِ ناسنجیده‌ی خشمِ پدر و مادری است که شکیبایی خود را از دست داده‌اند.

بدتر از این پیامی است که چنین سؤالی به همراه خود منتقل می‌کند، اینکه شما فکر می‌کنید عیب و نقصی اساسی درباره‌ی فرزندتان وجود دارد که هرگز قرار نیست تغییر بکند.

اما واقعا مشکل نوجوانان چیست؟ قشر پیشانی مغز، که مسئول کنترل تکانه‌ها، استدلال منطقی و برنامه‌ریزی است، آخرین بخشی است که در سنین پس از کودکی مجددا بازسازی می‌شود.

بنابراین مغز نوجوان هنوز نمی‌داند که چطور باید خودش را تنظیم کند. نوجوانان مثل ماشین‌های فِراری با ترمزی ضعیف هستند؛ یعنی احساساتی شدید اما کنترلِ ضعیفی روی آنها دارند.

شاید فکر کنید که چه فرقی می‌کند؟ نوجوانان به هر حال هیچ وقت حرف گوش نمی‌دهند، اما برعکس، آنها حساسیت فوق‌العاده زیادی نسبت به نظرات ما درباره‌ی خودشان پیدا می‌کنند. وانمود به اینکه به حرف‌های ما اهمیت نمی‌دهند از این واقعیت ناشی می‌شود که می‌خواهند از این آسیب‌پذیریِ خود محافظت کنند (نوعی مکانیسم دفاعی).

دریافت چنین پیام‌های نا‌امید‌کننده‌ای‌ (مانند این سؤال که «چته؟») از سوی پدرومادر که انتظار می‌رود بیشترین محبت را به او نشان بدهند می‌تواند زخم‌های عمیقِ روحی در نوجوانِ سردرگم ایجاد کند.

این پیام‌های پدر و مادر در نوجوان درونی می‌شود و به خودخوری‌های ناخوشایند در او تبدیل می‌گردد. وقتی این صداها در مغز منعطف نوجوان جا خوش کند خاموش کردن آنها کار دشواری خواهد بود، علاوه بر این که مسیرهایی را در مغز او به جای می‌گذارد که سلامت روانی آینده‌ی نوجوان را تحت تأثیر منفی قرار می‌دهد.

در عوض، هدیه‌ا‌ی ارزشمند که می‌توانید در این سن به نوجوان‌تان بدهید، علاوه بر درک اتفاقاتی که در مغز او در جریان است مفهومی است با نام «نگرش رشد».
آخرین مطالعات علمی انجام شده روی مغز نوجوانان اثبات می‌کند که نگرش رشد کاملا در مورد آنها مصداق دارد.

‏JOin????  
‏https://telegram.me/psysh

   دکترمهدی شاهمرادی
      روانشناس بالینی
    روانکاو و روانسنج

‏www.psysh.ir

@DrMahdiShahmoradi

نوشته به فرزندان نوجوانمان چه بگوییم و چه نگوییم؟ اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

نواع تشویق:

تشویق گفتاری:
از واژگان و جملاتی چون:
آفرین، به به، خیلی خوبه و …..کاری که انجام دادی خیلی خوبه، از کارت خیلی خوشم اومد و … استفاده کنید. بکوشید در جمله ها و واژگان تنوع ایجاد کنید و همیشه از تعابیر کلیشه ای بهره نبرید.

تشویق رفتاری:
گاهی نگاهی محبت آمیز، تکان دادن سر و تغییر حالت چهره به نشانه خشنودی، بوسیدن، در آغوش گرفتن و …. میتواند اثر شگفت انگیزی داشته باشد.

تشویق نوشتاری:
به این صورت که رفتارهای خوب و پسندیده فرزندان را بنویسید و در پایان هفته به آن ها نشان دهید، یا به مناسبت هایی، کارت پستال تهیه کنید و در آن ها جملات محبت آمیز بنویسید.

تشویق مادی:
فهرستی تهیه و انواع تشویق های مادی روزانه، هفتگی و ماهانه را در آن ثبت کنید، و با توجه به میزان فعالیت فرزند و اهمیت رفتار او از آن ها بهره ببرید.

تشویق های مادی روزانه مشتمل بر خوردنی های ارزان قیمت، تشویق های مادی هفتگی مشتمل بر پارک، سینما، منزل دوستان و آشنایان و تشویق های مادی ماهانه، اسباب بازی ها یا وسایل مورد علاقه.

‏https://telegram.me/psysh

   مهدی شاهمرادی
  روانشناس بالینی
روانکاو و روانسنج 

‏www.psysh.ir

@PsychologistShahmoradi

نوشته تشویق کودکان اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

برای فرزندتان زمان بگذارید.

اگر جزو مادرانی هستید که فرزندتان را در ساعاتی از روز نزد مادر یا مادرشوهرتان می گذارید، بهتر است این نکات را بدانید و رعایت کنید:

بخش عمده ای از آموزش یک کودک، به عهده پدر و مادر او است. وقتی پدربزرگ و مادربزرگ را مسئول نگهداری از کودک می کنید، باید از آنها بخواهید کمک کنند تا روند آموزش کودک مختل نشود. در واقع از آنها خواهش کنید که به جای نگهداری صرف و فقط مراقبت از کودک، کمی برای او وقت بگذارند. مثلاً در طول روز برای کودک قصه بگویند و کتاب بخوانند، با کودک بازی کنند و در قالب بازی به او رنگ ها، نام ها، اشیا و… را بشناسانند.

مسائل تربیتی فرزندتان را با آنها در میان بگذارید. اگر فرزندتان اخلاق بدی پیدا کرده و شما در تلاشید آن را از بین ببرید، با پدربزرگ و مادربزرگ درباره آن صحبت کنید. شیوه تربیتی خود را با آنها در میان بگذارید و از آنها خواهش کنید تا در طول روز و در غیاب شما، همان شیوه تربیتی را ادامه دهند. به این ترتیب، فرزندتان با روش های تربیتی دوگانه مواجه نخواهد بود.

پدربزرگ ها و مادربزرگ ها عادت به لوس کردن نوه ها دارند. آنها هر چه را که کودک اراده کند در اختیارش قرار می دهند و این بزرگترین مشکلی است که با آن مواجه خواهید شد. از آنها بخواهید به فرزندتان اجازه ندهند هر کاری که خواست انجام دهد و هر چیزی که خواست را فوراً برای او تهیه نکنند. فرزند شما باید بیاموزد که همه جا قواعد به یک شکل است و خانه پدربزرگ و مادربزرگ مقر او نیست تا هر کار که دوست داشت انجام دهند.

خیلی از پدربزرگ ها و مادربزرگ ها ترجیح می دهند کودک در طول روز با تلویزیون و رایانه سرگرم باشد تا کمتر شیطنت کند. از آنها خواهش کنید که گاهی فعالیت های خارج از خانه برای فرزندتان ترتیب دهند. مثلاً با هم به خیابان بروند و خرید کنند، با هم به پیاده روی یا پارک بروند یا حتی بعضی از روزهای هفته با هم راهی استخر شوند و شنا کنند.
توانایی های جسمی و روحی پدربزرگ ها و مادربزرگ ها کمتر است. بنابراین ملاحظه آنها را بکنید و به فرزندتان یاد دهید که با آنها با ملایمت رفتار کند، آزارشان ندهد و کارهایی که انرژی زیادی طلب می کند، از آنها توقع نداشته باشد.

وقتی به خانه می روید، برای فرزندتان زمان بگذارید. با او بازی کنید و کارهای مشترکی مثل نقاشی، آشپزی، تکالیف مهد یا مدرسه و… را انجام دهید. به این ترتیب کمک کنید تا کودک هم با شما انس بیشتری بگیرد و هم بخشی از انرژی اش را در خانه و با مادر خود تخلیه کند.

‏https://telegram.me/psysh

   مهدی شاهمرادی
  روانشناس بالینی
روانکاو و روانسنج 

‏www.psysh.ir

@PsychologistShahmoradi

نوشته فرزندپروری اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

به طور معمول شما دوست دارید فرزندتان از دانستن این مسئله که فرد جدیدی به افراد خانواده اضافه می شود خوشحال شود. او هم به یقین حس خواهد کرد که این خبر یک اتفاق خاص و شگفت انگیز است، اما باید این انتظار را هم داشته باشید که او نگران و شاید عصبانی شود و درست نیست که او را به خاطر حسش در مورد شریک شدن شما با کس دیگر ملامت کنید.

به کودک آگاهی قبلی بدهید و از قبل به فرزندتان بگویید که به زودی دارای یک خواهر یا برادر خواهد شد. این کار را برای لحظه آخر نگذارید اما خیلی زود هم نگویید هنگامی که چند هفته از بارداری تان گذشت این خبر را به کودک بدهید.

سطح و حد درک کودک را رعایت کنید. به زبان و به شیوه ای با فرزندتان حرف بزنید که برای سن و میزان درک و فهم او مناسب باشد، برای مثال ممکن است به فرزند چهار ساله تان چنین بگویید: یک خبر فوق العاده برایت دارم! به زودی ما صاحب یک فرزند جدید خواهیم شد! من که خیلی هیجان زده هستم!

واکنش های کودک را از قبل پیش بینی کنید و منتظر باشید که او سوال های زیادی از شما بپرسد مثل اینکه «پسر خواهد بود یا دختر؟» یا « آیا توی تخت من می خوابد؟» و … . منتظر هر گونه واکنشی از سوی او باشید چون به این ترتیب می توانید پاسخ های مناسبی برای او داشته باشید.

کودک را با نوزادان دیگر آشنا کنید. اگر او نوزادان دیگر را ببیند احساس راحتی و آرامش می کند و از بودن با آن ها خوشش می آید. سعی کنید او را به میان نوزادان و بعد گروه همسن و سال خودش ببرید تا او سایر خانواده ها و کودکانی که نوزادی در خانواده خود دارند را ببیند.

اجازه دهید شکم شما را لمس و حس کند. هنگامی که شکم تان به قدر کافی بزرگ شد و شما تکان خوردن های جنین را حس کردید دست های فرزندتان را روی شکم تان بگذارید و به آرامی حرکت بدهید تا او هم حرکات جنین را احساس کند. او با این کار خیلی هیجان زده می شود. همچنین کودک را در خرید سیسمونی مشارکت دهید .

JOin????
‏https://telegram.me/psysh

   مهدی شاهمرادی
  روانشناس بالینی
روانکاو و روانسنج 

‏www.psysh.ir

@PsychologistShahmoradi

نوشته آماده کردن فرزند اول برای ورود نوزاد جدید اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

:

به تمام خواسته های منطقی و قابل انجامش پاسخ مثبت بدین.

به خواسته های غیر منطقیش « نه» نگین بلکه از روش جایگزینی یا حواس پرتی استفاده کنین.

بهش احترام بذارین و با الفاظ قشنگ صداش کنین از لفظ «شما» به جای «تو» استفاده کنین، مثل یک پادشاه بهش رسیدگی کنین و احترامشو همیشه حفظ کنین.

اگر اشتباهی انجام داد دعواش نکنین، فقط بگین مامان این کارتو دوست نداشت هیچ وقت نگین دیگه دوستت ندارم فقط بگین کارتو دوست ندارم.

هیچ وقت تنهاش نذارین برای مدت طولانی و نذارین احساس نگرانی و ترس پیدا کنه. اگر همچین حسی داشت حسشو درک و تایید کنین تا برطرف بشه.

با صدای بلند باهاش حرف نزنین حتی اگر ازتون فاصله داره نزدیکش برین بعد حرف بزنین چون بچه به صدای بلند حساسه و دچار استرس میشه.

اشتباهاتشو ندیده بگیرین، نه اخم کنین، نه هیچ واکنش دیگه ای تا به مرور دیگه تکرار نکنه. هر رفتاری که دیده بشه و توجه دیگران را جلب کنه بیشتر تکرار میکنه، پس بدیهایش را نبینین خوبیهاشو ببینین .

هر آموزشی به طور مستقیم و اجباری برای بچه ممنوع بوده چون آسیبهای غیر قابل جبرانی خواهد داشت.

نوشته رفتار با کودک اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.

خداحافظی هنگام جدایی اگر مجبورید هر روز سر کار بروید با مهربانی و با چهره ایی متبسم و مطمئن از او خداحافظی کنید. چهره غمگین، غصه دار و نا مطمئن شما به هنگام خداحافظی تنها باعث افزایش ناراحتی کودک می شود.

صحبت با کودک ممکن است کودک شما نتواند منظور خود را به طور کامل بیان کند، اما قدرت درک بالایی درباره آن چه شما به او می گویید دارد. در مورد اتفاقات جلو تر از زمان با او صحبت کنید و او را آماده سازید. البته مهم است که هنگام صحبت با کودک چهره ایی مهربان به خود بگیرید و نه غمگین و ناراحت.

شی آرامش بخش یک یادگاری از شما در زمان غیبت تان می تواند کمک شایانی به کودک نوپا برساند. این شی می تواند یک عکس از شما و یا یکی از لباس هایتان باشد. البته در مواردی اثر معکوس داشته است. برخی اشیا مانند حیوان عروسکی، یک پتو و یا حتی انگشت خود کودک گاهی می تواند یک منبع آرامش باشد.

اجتناب از تغییرات ناگهانی اگر قرار است در زمان غیبت شما شخص جدیدی را به عنوان پرستار برای کودک استخدام نمایید بهتر است این تغییر به طور ناگهانی صورت نگیرد. شخصی که قرار است از کودک پرستاری و مراقبت نماید به طور کامل باید با او آشنا شود. حداقل برای این آشنایی دو هفته زمان لازم است. تا چند روز تنها اجازه دهید این شخص بدون هیچ اقدامی در راستای نگهداری از کودک در کنار او باشد و پرستاری از کودک را به تدریج آغاز نماید.

‏https://telegram.me/psysh

   مهدی شاهمرادی
  روانشناس بالینی
روانکاو و روانسنج 

‏www.psysh.ir

@PsychologistShahmoradi

نوشته اضطراب اولین بار در دکتر مهدی شاهمرادی|متخصص روانشناسی- روانکاو - مشاور - درمانگر. پدیدار شد.